بیان گردید که مواد درون سیاهچاله بصورت پوسته ای و یکنواخت به سطح بیرونی سیاهچاله ( افق دید ) چسبیده اند . زمانی که دو سیاهچاله به یکدیگر نزدیک میشوند ، یکنواختی لایه پوسته تغییر کرده و ضخامت لایه پوسته ای در محل نزدیک به سیاهچاله دوم بیشتر شده و از سوی مقابل ضخامت این لایه کاهش خواهد یافت . با تغییر یکنواختی پوسته سیاهچاله ، افق دید سیاهچاله تغییر خواهد کرد و مقداری از مواد درون سیاهچاله ، خارج از افق دید سیاهچاله قرار خواهد گرفت . این مواد مانند سایر موادی که از خارج به سیاهچاله نزدیک میشوند بدور سیاهچاله چرخیده و به تدریج که از خط استوای سیاهچاله به سمت قطب حرکت میکند ف سرعت آن اضافه شده و در نهایت از قطبهای سیاهچاله به فضای بالا ( و پائین ) سیاهچاله پرتاب خواهد شد . این مواد در مرحله بعدی به دلیل جاذبه زیاد سیاهچاله به صورت یک دیسک ، به دور سیاهچاله خواهند چرخید . موادی که با سرعت نزدیک به سرعت نور به دور سیاهچاله میچرخند ، تغیییر ماهیت داده و به ساده ترین حالت ممکن ( اتمهای هیدروژن ) تبدیل خواهند گردید .
اما سرنوشت دو سیاهچاله که به یکدیگر نزدیک میگردند ، آنها با سرعت فزاینده به یکدیگر نزدیک شده تا سطح افق دید به یکدیگر نزدیک گردد . در واقع این سطح ، بصورت دافعه سیاهچاله دیگر را از خود دور میسازد .
این به آن معنا است که دو سیاهچاله بدور هم چرخیده و از کنار یکدیگر دور میشوند . بسته به سرعت و فاصله عبوری دو سیاهچاله ، یا آنها از یکدیگر دور شده و یا به دور یکدیگر خواهند چرخید . در هر بار چرخش ، با تغییر افق دید سیاهچاله زمانی که به هم نزدیک میگردند مقداری از مواد درون سیاهچاله به خارج منتقل خواهد گردید و به فضای اطراف منتقل خواهد شد .
در نهایت با نزدیک شدن دو سیاهچاله به هم افق دید آنها به هم نزدیک شده و برآیند جاذبه دو سیاهچاله باعث میگردد ، افق دید دو سیاهچاله با هم منطقه مشترک پیدا کرده و دو سیاهچاله با یکدیگر یکی خواهند شد . از این به بعد ، از داخل سیاهچاله ، چیزی بیرون نخواهد آمد تا برخورد دیگری رخ دهد .
دو حالت داریم ، یکی این که اندازه دو سیاهچاله خیلی فرق کند و دیگر آن که اندازه دو سیاهچاله به هم نزدیک باشد . در هر دو حالت ، مقداری از مواد درون آنها به بیرون خواهد ریخت .
