وقتی کالایی قاچاق کشف میشود و کشور علاقه‌مند به ورود این کالا در کشور نیست, طبیعتا باید این کالا صادر گردد.
با توجه به اینکه متولیان امور, صادرکننده نیستند, یا این کالا را نابود میکنند و یا در مزایده از شر آن رها میشوند. این مشکل برای کالاهایی که در گمرک رسوب میکند نیز مصداق دارد.
ارزش دفتری این کالاها در واقع صفر است, اما ارزش واقعی آنها معمولا بالا است.
یکی از مراکز مهم جذب این کالاها, دفاتر خارجی دولتی است . تمام سفارتخانه‌ها و کنسولگری های ایران در سرتاسر جهان میتوانند بخش مهمی از این کالاها را جذب کنند. مواردی از قبیل انواع خودروها و غیره .
اما بخش بزرگی از کشفیات مواردی است که باید از شر آنها راحت شد. این قبیل کالاها را میتوان در بازارچه‌های مرزی به خارجیها فروخت. در آنسوی مرز نیز همواره کسانی پیدا میشوند که به انواع کالاها علاقه‌مند باشند.
نکته مهم این است که نیروی انتظامی در این بازارچه‌ها باید حضور نامحسوس داشته و از شبکه‌هایی که علاقه‌مند به ورود دوباره قاچاق این کالاها باشند, جلوگیری کنند.
اقلامی مثل انواع سیگار و لوازم خانگی و بسیاری از موارد مشابه از این طریق قابل صدور و درآمد آن به صندوق دولت قابل واریز است.
