عرض شد که مواد و متریالی که به سمت افق دید سیاهچاله میرود ، بصورت مارپیچی دور آن چرخیده و بصورت دو ستون از بالا و پایین سیاهچاله خارج میشود. با توجه به سرعت وحشتناک نزدیکی سیاهچاله و این که لایه یک میکرون نزدیکتر دارای سرعتی بیشتر از یم کیکرون دورتر است ، همه مواد و متریال ورودی به پروتون و الکترون تجزیه میگردد.
یعنی ستونهای خروجی شامل پروتون و الکترون داغ است .
این مواد با سرعت نزدیک نور از سیاهچاله دور شده و بر اساس جاذبه سیاهچاله سرعت آن کم شده و به تدریج در مدار دیسکی سیاهچاله به سمت داخل سیاهچاله باز خواهد گشت.
اما با توجه به تفاوت جرم الکترون و پروتون ، پروتون زودتر از سیاهچاله جدا شده و الکترون دیرتر یعنی لایه بیرونی ستون پروتون با سرعت کمتر و لایه درونی الکترون با سرعت بیشتر است .
این یعنی زمانی که پروتون ها به سمت دیسک مرکزی تغییر مسیر میدهند ، ستون الکترونی به سمت بیرون ادامه میابد . اما به دلیل بار الکتریکی ، لایه های پروتونی ، ستون الکترونی را جذب میکند . یعنی ستون الکترونی نیز به سمت دیسک مرکزی حرکت خواهد کرد. اما در مسافتی دورتر .
این یعنی دیواره بیرونی کهکشان دارای بار الکتریکی منفی است . ( ابر الکترونی ) چیزی شبیه ابر الکترونی اتم هیدروژن !
حالا میتوان دلیل آورد چرا کهکشانها در خوشه های کهکشانی فاصله از هم دارند و به یکدیگر جذب نمیشوند و در هم ادغام نمیگردند.
خوشه های کهکشانی شبیه چیزی مانند مولکولهای بزرگ است .
با توجه به باردار بودن سطح خارجی کهکشانها و تعامل و تعادل با یکدیگر ، این مجموعه میتواند خواص بسیار بیشتری نیز داشته باشد .
