اگر به یک نفر فقط یک نفر از جنس مخالف نشان دهید و بگویید این فردی است که تو می تونی با او ازدواج کنی ، خوب چاره ای ندارند ازدواج می کنند و در مشکلات زندگی نیز با هم خواهند ماند . می دانند همین است .
اگر دو نفر نشان دهیم ، اول کار انتخاب سخت خواهد بود و در نهایت یکی را انتخاب کرده و با هم مثل حالت قبل ادامه زندگی می دهند .
اگر به یک شخص 100 نفر - 1000 نفر نشان دهیم ، چه خواهد شد ؟
انتخاب سطحی تر می گردد . می داند اگر نشد می تواند یک انتخاب دیگر داشته باشد .
در محل هایی که بیش از 1000 نفر به یک فرد نشان می دهند ، دیگر موضوع زندگی طولانی مدت محو می شود . با اولین ناملایمات زندگی ، جدا شده و در پی انتخاب بعدی می روند .
این حالت برای افرادی که در شهرهای بزرگ از اپلیکیشن دوست یابی و سایتهای مشابه استفاده می کند به وجود می آید .
شهرهای نیویورک - توکیو حد نهایت این مشکل را به نمایش می گذارند . ازدواج ها یا صورت نمی گیرند و یا در زندگی مشترک فرصت بچه دار شدن نخواهند داشت .
ما هم در کشورمان بخصوص در شهرهای بزرگ با این مشکل مواجه هستیم . عده ای آن را هوس رانی می دانند.
همچنین مشکلات اقتصادی را برای عدم ازدواج مطرح می کنند .گر چه آن موارد نیز وجود دارد . اما در جوامع کوچک ، جفت ها عاشق یکدیگر می شوند و عاشقی می کنند ، می سوزند و می سازند . اگر به هر دلیل نتوانند به هم برسند .
اما در جوامع بزرگ جفت ها عاشق هم نمی شوند . ( کمتر چنین وقایعی رخ می دهد . احتمال آن صفر نیست . اما درصد آن خیلی کم است )
راه کار شاید این باشد که جوامع انسانی را تا حدی که برای انسانها نرمال باشد ، کوچک کنیم . همچنین جوامع بزرگ را به صورت محله ها محدود کنیم .
مسدله خیلی پیچیده است و با متغیر های زیادی سر و کار دارد ( برای درمان آن باید همه موارد دخیل در نظر گرفته شود ) اما تا اینجا مشکل شناسایی شده و بر این اساس امکان یافتن راه حل وجود خواهد داشت .
