ما باید خود را برای دو چالش بزرگ آماده کنیم .
ابتدا جنگ جهانی است که حدود سال 2050 اتفاق خواهد افتاد
و دیگری افزایش دمای کره زمین به بالای 3 درجه که احتمالا تا پایان قرن حاضر اتفاق خواهد افتاد.
امیدواریم هیچ یک از این دو فاجعه بزرگ اتفاق نیفتد . اما اگر این رویدادها اتفاق بیفتند و ما آماده نباشیم ، کشته های زیادی خواهیم داد و کشورمان مانند جنگ های جهانی قبلی دچار هرج و مرج و تلفات زیاد خواهد شد .
دو کشور چین و هند در کنار یکدیگر رشد خواهند کرد و در آینده احتمال درگیری نظامی بین این دو قدرت هسته ای زیاد است . مهم نیست کدام برنده شوند . هر کدام برنده شدند ، قدرت بلامنازعجهان خواهند بود . این قدرت بزرگ حتما برای جبران خسارت های جنگ بزرگی که از سر گذرانده ، به سمت اروپا که مهد ثروت است حرکت خواهد کرد . و برای هر دو کشور مسیر از ایران می گذرد . اگر مثل قبل پل پیروزی شویم ، سرزمین ما منطقه جنگی اروپا و برنده جنگ خواهد شد . اگر حمایت اروپا را داشته باشیم و در مرزها درگیر شویم یک جنگ بزرگ با برنده جنگ دو ابرقدرت را خواهیم داشت .
اگر آماده نباشیم ، نابود خواهیم شد .
اما چالش دوم تا پایان قرن
حرکتهای زیادی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در جریان است و یا محیط زیستی ها از پیروزی های کوچک خوشحالی می کنند . واقعیت این است این امر در جوامع دموکراتیک نمی تواند رای بیاورد . کشورها باید از روشهای زندگی فعلی خود بگذرند و این امر به غیر از هزینه کردن ، با مقاومت رای دهندگان مواجه خواهد شد . از سوی دیگر کشورهای پر جمعیتی مثل هندوستان هستند که تازه دارند صنعتی می شوند . سهم آلوده سازی جهان برای خودشان متصورند . در حالی که کشتی کره زمین سوراخ است و در حال غرق شدن ، آنها می گویند ما هنوز به قدر خودمان سوراخ در کشتی ایجاد نکرده ایم !
احتمال اینکه جامعه جهانی بتواند از این امتحان سربلند بیرون بیاید ضعیف است .
اگر نتواند دمای هوا به بیش از 3 درجه خواهد رسید و طوفانها و سیل های بزرگی را شاهد خواهیم بود . بالا آمدن یک متری دریاها فقط یکی از مشکلات پیش رو است که تمام سواحل جنوبی کشور ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد . تمام بنادر و شهرهای ساحلی نابود خواهند شد . کشتیرانی جهانی به واسطه عدم کارکرد بنادر از کار خواهد افتاد . برداشت محصولات و مبادلات کشاورزی مشکل خواهد شد .
باید برای آن روز برنامه داشته باشیم . اگر نداشته باشیم ، به نوع دیگری نابود خواهیم شد .
با راه حل داشتن به دیگران نیز می توانیم راه کار بدهیم . اما از هیچ جامعه ای نمی توان انتظار کمک به یکدیگر داشت . همه کشورها و مردم همه سرزمین ها نیازمند کمک خواهند بود و نمی توانند به دیگران کمک کنند .
باید آماده باشیم .
