می‌دانیم که زیبایی هارمونی است.
و جهان زیبا است. پس هارمونی است.
انسان هم زیباست ، انسان هم هارمونی است.
از زیبایی جز زیبایی بیرون نمی آید .
مگس و زنبور عسل ، هر یک به سمت اجسام هم سنخیت خود می روند .
هدف آنها هم زیباست ، اما ما یکی را دوست داریم و دیگری را کریه داریم.
این از جنس سنخیت دنیایی ما است که جاذب مطلوب و دافع ضرر هستیم.
با موجودات دیگر در این مشترک هستیم.
خروج از هارمونی بیماری جسمی و روحی می آورد . و راه درمان ، بازگشت به اعتدال و هارمونی انسانی است.
جهان نیز به واسطه عوامل مختلف از اعتدال خارج می شود . رفتار انسان ، آتشفشان و رگبار سنگهای آسمانی.
در همه حالات با مکانیزم هایی به اعتدال خود باز می گردد.
این یعنی سیستم بازخورد مثبت دارد و می تواند خود را بهبود ببخشد . این زا حرکت جوهری می گویند . و ....
