در کشورهای دیگر یک میزان مشخصی از صفرها را کم میکنند و پول جدید را به گردش در می آورند . اما اگر اصلاحات لازم را انجام نداده باشند ، واحد پول جدید نیز به مشکلات واحد پول قبلی دچار خواهد شد.
راه مناسب برای میانبر گذشت از همه موانع ( ضمن اصلاح ساختارهای ارز شناور ) میتواند بدینگونه باشد که یک واحد پول جدید را با میزان مشخصی از ارز مبنا فیکس کنیم . مثلا یک ریال جدید را برابر یک یورو قرار دهیم . این برابری برای یکسال میتواند ادامه یابد و پول جدید بعد از این مدت بصورت شناور با ارزهای معتبر جهانی میتواند نوسان نماید .
طبیعی است که برابری ریال قدیم با ریال جدید تابع نوسان نرخ ارز ریال قدیم و یورو خواهد بود.
در ریال جدید واحد فرعی پول نیز باید داشته باشیم که مطابق همه کشورها " یک صدم " یا سنت خواهد بود.
پس یک صدم ریال جدید برابر یک سنت یورو خواهد شد .
از سوی دیگر در طی زمان ریال جدید و یورو نیز نوسان خواهند کرد و بر اساس رویدادهای دو منطقه اقتصادی نرخ تبدیل ارزها تغییر خواهند کرد.
بخش تعویض پول دو بخش دارد . بخش اول که تبدیل پولهای موجود در بانکها است که در روزهای اول تبدیل واحد پولی عملی خوهد شد . اما بخش دوم که تبدیل پولهای نقد نزد مردم است و خصلت شناوری باعث تغییر اندازه های آن میگردد، بخش کوچکی از نقدینگی است که درصد بالائی از آن نیز در روزهای اول تبدیل به واحد جدید تبدیل خواهد گردید.
این روش را برای تبدیل چند ارز به ریال نیز میتوان اجرا کرد .
سیاستهای درست اقتصادی باعث میشود تا تغییرات نرخ تبدیل با کمترین نوسان ممکنه باشد و کاهش یا افزایش مداوم ارزش نسبی ریال متوقف گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر