یک ماهواره روی مدار سنکرون را تصور کنید .
حالا یک موشک به موازات محور کره زمین در موشک روشن می کنیم . ماهواره را به سمت قطب شمال منحرف می کنیم . در جایگاه جدید ،جایی که نیروی رانش موشک برابر با نیروی بازگرداندن ماهواره به خط استوای مداری گردد، ماهواره ثابت می ماند.
این مدار میتواند بالای کشور ما ایران باشد . در اینجا ،فاصله ایستگاه زمینی با این ماهواره مخابراتی خیلی کمتر از ماهوارههای سنکرون روی مدار استوا تا ایستگاه زمینی ایران باشد .
چند ماهواره روی مدار موازی استوا میتوانند کل نیمکره شمالی را پوشش داده و همچنین اطلاعات را بدون مانع با یکدیگر مبادله نمایند.
از سوی دیگر مدار این ماهواره ها بدلیل کاهش شعاع گردش ( شعاع گردش در استوا حداکثرذ و در عرض های شمالی کمتر است ) میتواند به کره زمین نزدیکتر باشد .
تنها مشکل این ماهواره ها سوخت و انرژی است . که اگر مشکل آن حل گردد ، این ماهواره ها میتوانند اقتصادی گردند .
نیروی پس ران این ماهواره نیازمند گاز و انرژی است . در ارتفاع بالای جو - گاز با غلظت کم موجود است . در آنجا انرژی خورشیدی نیز موجود است . با طراحی موتور مناسب یونی میتوان گازهای اطراف را جذب و با سرعت بالاتر خارج نمود. برای این کار نیازمند یک میدان مغناطیسی قوی در امتداد عمود بر استوای زمین هستیم . قطب منفی بالا باعث میب گردد ذرات هسته اتم جذب گردیده و با سرعت بالاتر از سوی دیگر خارج شود.
از سوی دیگر الکترونها جذب میشود که میتوان آنها را به هسته های اتمها برخورد داد تا گاز حاصله داغ و داغتر گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر