قطعات فلزی ترک دار را در جای جای ایستگاه بین المللی در نظر بگیرید . با مواد کامپوزیت مشابه رنگ می توان یک لایه نازک روی فلز ایجاد کرد که درزها را پر نماید و مواد دیگری برای افزایش استحکام هر آنچه درون آن قرار دارد می توان استفاده کرد.
این مواد اکنون در بازار موجود هستند . همچنین است مواد شبه رنگی که یک لایه سرامیک روی فلزات ایجاد می کنند تا آن را در مقابل هر آنچه از بیرون می آید محفوظ دارند .
ترکیبی از لایه رنگهای ( مواد کامپوزیتی افزاینده مقاومت و غیره ) مختلف باید روی بدنه و قطعات حساس ایجاد شود . طبیعی است که این کار توسط نیروی انسانی به سختی قابل اجرا است . بنابراین برای این کار یک ربات که روی سطح خارجی حرکت نماید و یا یک ربات مار مانند که بتواند درون شکافها رفته و سطوح لازم را رنگ اندود نماید مورد نیاز است .
طراحی این مجموعه می تواند عمر ایستگاه فضایی را افزایش دهد و فرصت دهد تا تمهیدات لازم برای اصلاح قطعات تهیه و جایگزین گردد.
می توان قطعاتی را در آینده به فضا فرستاد که بصورت لایه بیرونی و محافظ آنچه هست اقدام نماید . از قطعات موجود نیز می توان به عنوان مواد اولیه برای توسعه ایستگاه استفاده نمود.
اصولا باید دور ریزی مواد در فضا اصلاح گردد. با تمهیداتی می توان فلزات را با انرژی خورشیدی ذوب کرد و شکل داد . با توجه به اینکه هزینه انتقال فلزات به مدار خیلی گران است باید نسبت به دوباره استفاده از آنها در مدار صورت پذیرد. تکنولوژی های موجود با شرایط خاص فضا برای کار در فضا می تواند دوباره طراحی شود.
شاید به جای استفاده از بقرق برای ذوب فلزات بتوانیم از نور مستقیم خورشید که از سطوح محدب تابانده می شود درجه حرارت های بالا بدست آورد . در بی وزنی نیز نیازی به بوته نگهدارنده نیست . با ذوب فلزات آنها به صورت یک توپ مذاب در خواهند آمد . حالا باید با ترفندهایی آنها را به شکل مورد نظر برسند . می توان از ابتکارات خیلی بیشتری برای اینکار استفاده کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر