مرکز دلار و پول در آمریکا Tبانکها است . بخصوص بانکهای بزرگ این کشور. اما این پولها در بانک سود نخواهد داشت . برای کسب سود این پولها باید از بانک بیرون بروند . بهترین مقصدی که بانکداران آمریکایی می شناسند ، بورس است . 
در واقع این پولها در بورس در حال سفته بازی هستند . بانکها استاد تقسیم ریسک فعالیتهای بانکی هستند آنها همه تخم مرغ ها را در یک سبد نمی گذارند . بخشی از پول بانکها برای وام کوتاه و بلند مدت در اختیار شرکتها و افراد حقیقی قرار می گیرد .
اگر دولت آمریکا بتواند این نقدینگی را در جهت اهداف خود در داخل و خارج از آمریکا جهت دهد ، سود بانکها افزایش یافته و رونق و توسعه نیز به کشورهای دیگر راه می یابد .
هم اکنون آمریکا به کشورهای دیگر کمک مالی می کند ، اما چین وام می دهد .اندازه و توان وام دادن چینی ها خیلی بیشتر از کمک های آمریکایی است . آمریکا نیز می تواند به دیگر کشورها در قالب وام پیشنهاد سرمایه گذاری بدهد . بدین ترتیب بانکها و شرکتهای پیمانکاری آمریکایی در جهان می توانند پروژه های دوستدار محیط زیست و توسعه بنادر و غیره را انجام دهند .
با این کار سیاستمداران دیگر کشورها برای پیشنهادات جذاب چینی ها ، آلترناتیو تصمیم گیری خواهند داشت .
این رقابت سالم باعث بهبود فعالیتهای همه طرف های بازی می گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر