لزوما خیر.
سرمایه‌گذار بدنبال کسب سود است و اگر در دو کشور همسایه, امکان مشابه باشد, باز هم سرمایه‌گذاری خواهد نمود. به شرط آنکه بازار کافی برای محصولات تولیدی باشد.
سرمایه‌گذاری نفتی در عربستان تنها زمانی تاثیر منفی روی سرمایه‌گذاری نفتی در دیگر کشورها خواهد داشت که بازار نفت به محصولات بیشتر نیاز نداشته باشد .
در آن صورت نیز فعالیت‌های غیر نفتی که جذابیت سرمایه‌گذاری داشته باشد, میتواند موجب جذب سرمایه خارجی گردد.
با کمی توجه متوجه میشویم که مهم داشتن امکانات تولید ( منابع زیرزمینی و دانش فنی و غیره ) نیست. مهم وجود بازار و از آن مهمتر نیاز بازار به کالایی است که امکان عرضه آن وجود داشته باشد. در آن صورت سرمایه خارجی علاقه‌مند ورود به آن بخش خواهد بود.
در خصوص منابع و ذخایر نفتی, بخصوص روی میادین مشترک, علاقه خارجیها روی رقیب ما است. بنابراین به هیچ عنوان در این سو برای خود ( آنها در آن سو فعال هستند ) رقیب ایجاد نخواهند کرد.
لذا مشاهده میکنیم که قرارداد را میپذیرند, اما انجام نمیدهند!
برای جذب سرمایه خارجی در بخش سایر بخشها و نفت , باید هوشمندانه پیش برویم. ساخت و مشارکت در پالایشگاه و پتروشیمی در کشورهای مقصد یکی از این راه کارها است.
طبیعی است که میتوان جذابیت‌هایی برای مشتریان بالقوه و سرمایه‌گذاران خارجی تدارک دید تا در یک بازی برد-برد طرفین از امکانات موجود بهره‌مند شوند.
