جایی دیدم که کسی وصف مهدی و حجت الهی را میکرد. که چنین است و چنان است.
اگر وصف کوهی به بزرگی کنیم, آنرا با بزرگترین کوههایی که دیدیم قیاس میکنیم. شاید دماوند بزای کوه بزرگ , اما کمتر کسی اورست را دیده , پس بزرگی کوه را با دماوند قیاس میکنند که اکثر خلق دیده و یا میتوانند دید.
اما بزرگی مهدی فوق بزرگی ها است که ما دیدیم یا خواهیم دید.
وصف جمال میکنند که جمیل است. برای ما جمیل چیست؟ تعریفی دارد و حدی و حدودی ...
اما مهدی زیباتر است. از دید و فکر و گمان !
پس هر کس از اسلام و حدود شرعی و دلیل احکام و تفسیر آیات و بزرگی بزرگان سخن گوید , بر اساس حد خود سخن گفته و اصل را ندانسته است.
تنها کسانی که بالاترند از پایین خبر دارند و خبر دهند.
گوینده تنها نظر و حد خود را میتواند عرضه کند. البته باید قائل به فراتر بودن موضوع نیز داشته باشد.
پس آنچه داریم همه چیز نیست و بر اساس توان جذب مطالب , خداوند در هر زمان حقایق و مطالب را برای خلق عیان میکند.
تا صاحبش بیاید و هر طور خواهد بنماید.
