سرزمین ما در چهار راه جهان است . هر کشوری که بخواهد از یک سو به دیگر سو برود باید از سرزمین ما بگذرد . طبیعتا علاقمند است امنیت جاده ها و مسیرها را برقرار باشد و این امر را نظارت و 
" کنترل "
کند . این باعث می شود که در آینده ما مجددا دچار حمله ای مشابه حمله مغول گردیم . چیزی که در دو جنگ جهانی با شدت کمتری از طرف دول غربی رخ داد . حالا تا فرصت باقی است باید اقدامات خردمندانه در جهت ممانعت از حمله های مشابه انجام دهیم . حفظ یکپارچگی و افزایش قدرت تدافعی به همراه رشد همه جانبه کشور و ایجاد ساختاری که یک نفر ضعیف النفس نتواند کشور را تسلیم دشمن نماید از مهمترین اقداماتی است که باید صورت گیرد.
این که دقیقا چه باید کرد و کجاهای خودمان را تقویت کنیم ، خیلی مهم است و این امر را همه مردم ( اندیشمندان ) می دانند . لذا باید با همه مطرح کرد و آرا و نظرات همگان را پرسید و نسبت به آبادانی همه سرزمین اقدام نمود .
شاید این اتفاق در زمان حیات ما اتفاق بیفتد . باید آماده بود و سر در برف فرو نبرد.
ارتش های به روز دنیا از سلاح ها و روشهایی استفاده می کنند که در گذشته وجود نداشته است . باید سیستم های دفاعی جدیدی طراحی گردد و ارتش های نوینی آموزش داده شود که بتوانند در زمان ضرورت جلوی سیل لشگرهای مهاجم را بگیرند . گر چه آنها سلاحهایی مثل بمب اتم دارند ، اما دیده ایم و خواهیم دید که این گونه سلاحها بازدارندگی محدودی دارد و خود این سلاحها مرکز ضربه پذیری هستند .
دشمن های بالقوه که توان حمله به ما را دارند ، از کشورهای بزرگ و سنگینی هستند که خود این سنگینی بهترین سلاح در مواجهه با آنها است . یک موجود سنگین را می توان با سنگینی خودش به زانو در آورد . نمونه آن درگیری لشکر فیل هندی ها با نادر شاه است . اندیشمندان در این خصوص می توانند سلاح های متناسب هر دوران را طراحی و آماده نمایند .
