در طبیعت شاهد انواع مکانیزم ها برای وجود خودمان یا هر چیز دیگر هستیم . از غذا خوردن و مکانیزم جذب مواد گرفته تا فرآیند دیدن و مکانیزم های پشتیبانی آن .
این سوال مطرح میگردد که وقتی خداوند این همه برای وجود جسمی ما مکانیزم های متفاوت طراحی و در طول سالیان دراز آن را آماده بهره‌برداری ما کرده است , آیا برای رشد معنوی مکانیزمی طراحی نکرده و در جهان آنرا به حرکت در نیاورده است ؟
منطقی است که باید چنین کرده باشد . آنها را چگونه میتوانیم شناسایی کنیم ؟ با مراجعه به وجود خود و گفتار فرستادگان خداوند.
اول این که آنها بشیر و نذیر بودند. در واقع راهنما بودند . بیان ایشان نشان دادن راه و برحذر نمودن از چاه بوده است . پس در واقع راه و چاه وجود دارد .
یکی از این مکانیزم ها اخلاقیات است . انسان فطرتا میداند خوب چیست و بد کدام است . این مکانیزم است . فطرتا از خوب خوشش می آید و به سمت آن جذب میشود و از بد بدش می آید و از آن دور میگردد .
دیگر حس تعالی و دوستدار کمال بودن است . این حس باعث رشد و حرکت انسان میشود . این نمونه‌ها میرساند که خداوند مکانیزم هایی برای رشد معنوی نیز طراحی کرده و در وجود بشر نهاده است . بسیاری از دستورات عبادی و اجتماعی ادیان الهی نیز به حرکت دادن جنبه معنوی انسان ربط پیدا میکند . گر چه لطف الهی منحصر به برقراری مکانیزم های رشد معنوی و فرستادن بشارت دهنده و ترساننده نیست , اما مکانیزم های رشد معنوی از ساده‌ترین روشهای حرکت و رشد است . ...
مولانا میفرماید :
ای نسخهٔ نامهٔ الهی که توئی
وی آینهٔ جمال شاهی که توئی
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست
در خود بطلب هر آنچه خواهی که توئی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر