بسیار پیش آمده کسانی را دیده‌ایم که درست و غلط را میدانند , اما رفتار ناصواب در پیش میگیرند . برای این افراد امر به معروف خاصی باید به کار بست تا عامل به معروف گردند .
در بعضی موارد باید از ابزارهای موجود استفاده کرد تا شخص ناچار به استفاده از معروف گردد .
مثال آشکار معتادها روشن میکند که آنها عالم به عیب فعل خود هستند , اما توان درونی حرکت به سمت معروف را ندارند . در اینجا میتوان آنها را کمک کرد . به وسیله قانون و محدودیت استعمال مواد مخدر و غیره .
البته طبیب الهی و خداوند از ابزارهایی استفاده میکنند که دیگران را به آن راهی نیست . راه هایی مانند تنبیه با ضرر مالی و جانی و غیر آنها و هدف تنبیه و به راه آمدن است نه انتقام و امثال آن .
البته طبیب اجتماعی و فردی باید واجد شرایط باشد , یعنی شرایط " امر به معروف و نهی از منکر " را داشته باشد . یعنی حداقل معروف و منکر را در شرایط طرف بشناسد . همچنین شرایط روحی و جسمی و اجتماعی طرف را بشناسد . ضمنا روشهای ارائه معروف را بلد باشد و از احسن روشها استفاده کند تا طرف ضمن حفظ احترام شخصیتی , در شرایط پذیرش معرف قرار گیرد و غیره.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر