در حوالی بندگی

بندگی به کردن نیست به دانستن است. (عبادت )
وقتی خود را بنده دانستی , از غیر طلب نکنی که مولایت را شناخته ای , این آزادی است .
نکته : آنکس که مولایش را بشناسد و بنده باشد , عبادت هم بکند. عبادت کردن برای او فرع است و وسیله آرامش . بندگی به کثرت عبادت نیست.
برای نرسیده ها عبادت راه است به شناختن خود و خدا . سخت است و و کلفت دارد. اما هر چه بنده, بنده تر , لذت عبادت فزونی یابد تا آنجا که در انتظار وقت نماز , آماده نماز بنشیند تا درک حضور نماید و بی حجاب در معراج ایمانی نرد عشق ببازد.
اهل ظاهر که معنی را در نیافته اند , بندگی را صرفا در عبادت می بینند. و یا آنرا به این وابسته دانسته‌اند. و کثرت عبادت را باعث علو درجه دانند. طبیعتا چنین نیست. همین که تفکر ساعته فرمودند که بالغ است بر عبادت هفتاد ساله خود نمونه است.
از جمله حالات بنده , عدم موثر دانستن خلق است در حالات خود. پس این آزادی است از خلق و پرداختن به خالق.
بندگی هم مراتب دارد, مانند سایر ویژگیهای اخلاقی که اهل آن آنرا درک کنند.