داستانهای آقای " پوارو " و " خانم مارپل " و بسیاری دیگر از موارد مشابه در ادبیات نکات مثبتی را در خود دارند . 
امروزه بخش داستان نویس ما ضعیف است . برای به حرکت درآوردن آنها انواع مسابقه ها مفید خواهد بود . البته جایزه هایی که به تدریج قابل توجه شوند نیز باعث اشتیاق جوانان به هنر نویسندگی میشود.
به حرکت درآوردن اندیشه افراد و ارزیابی توانمندی آنها در ایجاد پیچیدگی طبیعی داستانهای جنایی میتواند ذهن جوانها را بارور نماید و به این وسیله کالاهای فرهنگی با ارزشی را در آینده شاهد خواهیم بود.
هنرهای دیگر مثل سینما و تئاتر نیز وابسته به نوشته های نویسندگان است . جا دارد با حرکت دادن نویسندگان ، پایه های سینما و تئاتر نیز به حرکت درآید و آنچه که لیاقتش را داریم تولید نمایند.
کالاهایی که نمایش دهنده ایرانیان به همه جهانیان باشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر