اولین ارتباطات در تشکیل خانواده بود. در ابتدا خانواده‌ها با هم تعامل و تقابل داشتند. کم کم قبیله تشکیل شد و ارتباط ها در بین قبیله ها شکل گرفت.
روستاها و بعدها شهرها نیز همین نقش را یافتند. مردم رو در رو و چهره به چهره تبادل اطلاعات داشتند و نیاز ارتباطات خود را برطرف میکردند .
امروزه شبکه‌های اجتماعی جای برخورد رو در رو را گرفته, مردم نیازهای خود را نه با همسایگان بلکه با افراد آن سوی شبکه برطرف میکردند.
آینده این ارتباط را شرکت ماکروسافت در مکالمه هلوگرامی با دوربین و عینک مخصوص دیده است.
شاید در آینده کمی دورتر, روباتها جای طرف مقابل مکالمه و دوست فیزیکی مردم را بگیرند.
مکالمه با روبات که شبیه دوست ما شده باشد, در همان زمان که دوست ما تیز با روبات خود که شبیه ما است مکالمه میکند, تصور دوری را تغییر میدهد.
دو طرف تصور و حس کنار یکدیگر بودن را دارند.
(( نیاز به ساخت روباتهایی است که بتوانند چهره, ابعاد بدنی و سایر متغیرهای بدنی انسانی را شبیه سازی کرده و به ازای هر سفارش بر اساس فرد مورد نظر تغییر کنند ))
تعامل جوامع نیز که در گذشته حفظ منافع بزرگان از طریق نبرد فیزیکی عوام بود, تبدیل شد به احاطه و کنترل بر همه اطلاعات. در آینده این احاطه کافی نیست زیرا قابل استفاده نیست. کسی که همه چیز دیگران را بداند, چون میتواند این اطلاعات را جعل نیز بنماید , این دانستن برایش سودی ندارد.
همه اطلاعات قابل پردازش نیست. مراجعه موردی به اطلاعات نیز کافی نیست.
در آینده ارتباط بین گروهها را باید کنترل کرد. کسی که بتواند بر ارتباط دیگران (گروهها) نظارت و کنترل داشته باشد , میتواند این ارتباط را با آنچه میخواهد جایگزین کند.
تصور مشاهده و احیانا کنترل ارتباط شرکت‌ها و در نتیجه ارتباط بخشهای جزئی کشورها میتواند هدف بعدی قدرت‌ها باشد.
بعد از مونیتور و کنترل اینترنت, مدیریت آن زمان ارتباطات چیز دیگری خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر