۱۳۹۵-۰۸-۱۱

همنوع خواری در میمونها و دایناسورها

در برنامه های مستند تلوزیونی دیده ایم که گروهی از شامپانزه ها برای تصاحب یک منطقه غذایی به گروه دیگری حمله کردند. با توجه به تعداد بیشتر گروه حمله کننده و استفاده از اصل غافلگیری ، گروه مدافع فرار کردند . در این میان یکی از میمونهای جوان گروه فراری از روی درخت افتاد و کشته شد. پس از فروکش کردن مسئله حمله و تصرف منطقه، میمونهای غالب دور هم جمع شدند و هر یک تکه ای از بدن میمون کشته شده را برداشته و به دندان گرفتند.
در واقع میمونهای همه چیز خوار از گوشت موجود استفاده کردند .
در طبیعت ما گوشت و جنازه بیکار نمیبینیم . هر حیوان مرده ای توسط مردار خواران مصرف میشود و طبیعت تمیز میگردد.
همچنین بیان میشود دایناسورهایی مثل " تی رکس " با یکدیگر بر سر شکار میجنگیدند! و در جنگها " تی رکس " مغلوب توسط " تی رکس " غالب کشته و خورده میشد.
رفتار مشابه را ما در " کرکس ها " مشاهده میکنیم . چنگ و دندان به هم نشان میدهند ، اما نبرد واقعی نمیکنند. در واقع حیوانات شکارچی وارد بازی خطرناک نمیشوند . خطری که به چشم و یا حیات آنها خدشه وارد کند.
آنها حداکثر چنگ و دندان به هم نشان میدهند . حتی در خرسهای قطبی ( که به شدت برای همنوع خود نیز خطرناک هستند ) وقتی یک طرف بصورت جدی دفاع کند ، حمله کننده منصرف میشود. ( بخصوص در حمله خرس نر برای بچه خرس ماده ! )
در نتیجه آنچه از فسیلها بدست آمده ، در خصوص جای دندان "تی رکس" روی استخوان "تی رکس" دیگر به احتمال غریب به یقین بعد از مرگ تی رکس بوده.
این احتمال هست که وقتی حیوانی آسیب جدی ببیند ، تئسط حیوانات دیگر حتی قبل از کرگ مورد حمله قرار گیرد . افتادن درخت روی دایناسورها امری ممکن بوده و میتوانسته آنها را مصدوم کند.به طوری که در مقابل سایر دایناسورها ( حتی شکارچیان کوچک ) آسیب پذیر گردند. شکارچیان کوچک ( در تعداد زیاد ) میتوانستند یک " تی رکس " مصدوم را از پا درآورند و هنگام صرف غذا ( در یک وعده آنرا تمام نمیکردند ) امکان داشت " تی رکس دیگری سر برسد .
عوامل بیماری زا را نمیشود نادیده گرفت . احتمالا آن زمان نیز همه دایناسورها امکان ابتلا به بیماریهای جهاز هازمه را داشتند . هر نوع بیماری میتوانسته آنها را تا پای مرگ ضعیف کند.
نتیجه این که بر خلاف آنچه در فیلمهای هالیودی نشان ما داده اند، حیوانات شکاری با یکدیگر درگیر جدی نشده و اگر همنوع خواری رخ داده باشد ، پس از مرگ بوده که در طبیعت امری طبیعی است.

هیچ نظری موجود نیست: