فرق آن در این است که انسان توان مخالفت با غریزه را دارد .
اگر از این مخالفت در جهت رشد مراتب انسانی استفاده شود که رشد است .
به واسطه خلافت الهی در وجود خودمان میتوانیم با تمرین کنترل غرایز باعث رشد مراتب معنوی گردید .
و بر عکس اگر این مخالفت غریزه در جهت ضد انسانیت باشد , انسان بدتر از حیوان میشود .
اگر به وجهه نمایندگی خدا در وجود خودمان , مثلا در کسب منافع به حد دزدی برویم یا در دفع ضرر مرتکب قتل شویم , طبیعی است که وجهه انسانی را مخدوش کرده‌ایم .چون در حرکت در مسیر منفی میتوانیم از اختیار انسانی استفاده کنیم ، پس در حرکت به سوی منفی از حد منفی حیوانی خواهیم گذشت و بسیار پست تر خواهیم شد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر