در معنی اولی الامر

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا ﴿۵۹﴾ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [نيز] اطاعت كنيد پس هر گاه در امرى اختلاف نظر يافتيد اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد آن را به [كتاب] خدا و [سنت] پيامبر [او] عرضه بداريد اين بهتر و نيك‏فرجام‏تر است (۵۹)

در معانی این را لغت زیاد سخن رفته, یکی نیز اینجا عرض شود.
اولی الامر یعنی اولا بالامر.
کسی که در امری بالاتر باشد. مثلا در امر صحت بدن, پزشکان اولا هستند نسبت به بیمار. بنابراین تشخیص و دستورات پزشکان اولی است نسبت به تشخیص و خواست خود ما.
طبیعی است که اولی در امور مختلف,  متفاوت است.  پس اولی الامر هر موضوعی نیز متفاوت است.
آنچه مهم است,  اول تشخیص اولی الامر است و دوم اطاعت اوست. خداوند باید این تشخیص را در انسان گذاشته باشد, سپس مطالبه اطاعت اولی الامر کند. این یعنی مردم در امور مختلف حتما تشخیص میدهند که کسی از ایشان بیشتر میفهمد و در آن مورد خاص بهتر است اطاعت او را انجام دهند.
بعضی اولی الامر را سلطان وقت گفتند و بعضی نزدیکان رسول‌الله.
تشخیص با صاحب عقل است. هر کس باید در امور شخصی, خود تصمیم بگیرد. چون که خداوند امانت جسم و عقل و اختیار را که به او داد, باید تشخیص را نیز بدهد تا بتواند روز قیامت به عدل بازخواست نماید. پس همه کس این تشخیص را دارد.
بعضی ابزار را برای کمک این تشخیص گذاشته‌اند, مانند مشورت ولی مسئولیت با خود شخص است و مطابعت رافع مسئولیت نیست.