انتقال اطلاعات نیازمند یک بستر برای انتقال است . در ابتدای عصر دیجیتال برای انتقال اطلاعات از سیم استفاده میشد . کم کم امواج وای فای و فرکانسهای رادیویی مورد بهره برداری قرار گرفتند.
همچنین سسیستمهای مخابراتی عمومی باعث گردید که آلودگی امواج الکترومغناطیسی پدیدار شود و عواقب ناخوشایند آن روی بدن انسانها و طبیعت ( عدم بازگشت به لانه در زنبور عسل و غیره ) پدیدار گردد.
روش جایگزین انتقال اطلاعات روی امواج موجود مغناطیسی زمین است .
این میدان مغناطیسی وجود دارد . اگر در محل فرستنده ، تغییری در میدان مغناطیسی پدیدار شود ، یک تکانه روی میدان مغناطیسی موجود پدیدار میگردد. با رفع تکانه ، میدان مغناطیسی به وضعیت اولیه بازخواهد گشت.
با تکرار این اتفاق میتوان تکانه هایی برای انتقال اطلاعات بوجود آورد.
همچنین با توان اندازه گیری تکانه در دو جهت ( عمود بر هم ) میتوان تکانه را در دو جهت ( با دو سیم پیچ عمود بر هم در فرستنده ) ایجاد نمود. این یعنی انتقال طلاعات بر مبنای عدد 3 میتواند صورت گیرد.
در هر نقطه ای در نزدیکی فرستنده ( بسته به توان گیرنده و آشکار ساز میتوان برای انتقال اینترنت در شهرها نیز از این سیستم استفاده نمود) میتوان بوسیله آشکار ساز تغییر میدان مغناطیسی ، این تغییر را شناسایی نمود.حتی میتوان میزان تغییر را نیز شناسایی کرد یعنی بین صفر و حداکثر میزان تغییر ؛ مراحل میانی مثل نصف و ثلث را نیز شناسایی کرد. ( شاید در مراحل بعدی برای توسعه سسیستم انتقال اطلاعات )
انواع گیرنده های ممکن که بتواند با سرعت گیگاهرتزی عکس العمل نشان دهد ، انواع اپتیکی و سیستم بلوری است .
توسعه این روش انتقال اطلاعات و استفاده از آن برای انواع گوشیهای موبایل و به عنوان جایگزین برای سیستم " وای فای " میتواند تا حدود زیادی سرعت و کیفیت انتقال اطلاعات را بدون آسیب به ارگانهای زنده سبب گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر