تغییر دادن حمل و نقل مسافری کشور

نه تنها در ایران ، بلکه در همه جهان خطوط حمل مسافر روی مسیرهای حمل بار قرار دارد . از سوی دیگر امروزه با انواع منو ریلهای سریعتر روبرو هستیم . در کنار اینها انواع خاصی از قطارهای پر سرعت را داریم که مسیرهای خاص خود را میطلبند و روی مسیرهای خاص خود با سرعت های قابل توجه مسافرین را به مقصد میرسانند.

در کنار همه اینها سرمایه گذاری وری این مقوله اگر از تولید داخلی استفاده کنیم باعث رشد صنعت و اقتصاد خواهد شد و اگر از طریق واردات انجام شود باید برای آن نفت یا دیگر محصولات تولیدی کشور را به نحوی صادر کنیم .

طبیعی است برای تغییرات از تولیدات داخلی استفاده نمائیم تا ضمن رشد تولیدات و دانش فنی داخلی و بومی ، توان صادرات دانش و محصولات مربوطه را به خارج داشته باشیم .

اما از چه سیستمی باید استفاده کرد . در این زمینه اساتید فن باید نظر دهند . ضمن انتخاب استفاده از تکنولوژی روز ، دانشمندان ایرانی امکان ارتقای دانش روز را نیز خواهند داشت . تنها در این صورت است که میتوانیم حرفی برای گفتن داشته و روی صادرات دانش ایرانی تکیه کنیم .

نظر به امکان توسعه خطوط جدید در کشور به مقادیر زیاد ، این کار اقتصادی بوده و باعث تولید ثروت در کشور خواهد شد .

برای سرمایه گذاری نیز میتوان با اتکا به سرمایه گذاری بومی هر منطقه اقدام به احداث خطوط راه آهن نمود. هر شخصی علاقمند است که شهرش دارای این تکنولوژی باشد.روشن است که مسیرهای پر تردد ابتدا سرمایه لازم را پیدا خواهند کرد . اداره مسر نیز بصورت سهامی عام  با مدیریت دو شهر مقصد و مبدا خواهد بود . شورای شهرهای مذکور میتوانند به نوبت مدیر خط را برای یک دوره زمانی انتخاب نمایند.

نه تنها خطوط داخلی بلکه ارتباط مراکز داخلی کشور به شهرهای کشورهای همسایه نیز میتواند بر کیفیت و کارائی سیستم بیفزاید . شهرهای زیارتی کشورهای همسایه و حتی پایتخت های کشورهای همسایه میتوانند با قراردادهایی به خطوط داخلی متصل گردند.

موارد جنبی که در کنار توسعه خطوط پیشرفت خواهد کرد ، تونلها و پلها هستند که طبیعتا رشد و توسعه خواهند یافت .
علاوه بر قطارهای مسافربری ، موارد زیادی است که به روش مشابه باعث تولید ثروت و اشتغال و بهبود زندگی مردم خواهد شد . میتوان با روش مشابه تولید ملی را بالا برد و از مواهب آن برخوردار شد .

​