همه مردم دوست دارند به مراتب بالای بهشت برسند . اما آیا واقعا آنها توان تحمل آنرا دارند . 
میدانیم که " الله نور السموات والعرض " این نور ویژگیهایی دارد . از جمله اینکه حقیقت همه چیز را نشان میدهد . حال اگر این نور به یک بنده تابیده شود ( در عالم بالا - در مراتب مختلف بهشت ) حقیقت وجودی او را آشکار میکند . هر چه شخص شفاف تر یعنی از منی خود رسته باشد . نور بیشتری برای آشکار شدنش لازم است . پس میتواند در بهشت بالاتر برود .
برعکس اگر شخص شفاف نباشد و منیت او بیشتر باشد ، نور کمتری برای آشکار شدن لازم دارد . برای این شخص نور بیشتر باعث گرم شدن و سوختن وجود میگردد.
چون بهشت جای آسایش است . هر شخصی بر اساس میزان شفافیت ( پاک شدن از منیت های وجودی ) یک میزان مشخصی از نور را میتواند در حد آسایش تحمل نماید . بالاتر از آن مرحله باعث گرم شدن و صلب آسایش میشود و پایین تر از آن نیز باعث سردی و صلب آسایش میشود .
از اینجا ملاحظه میکنیم که مراتب همه افراد مختلف و بر اساس فعالیتهایی که در زمان حیات کرده اند درجه های متفاوتی از شفافیت را برای خود ساخته اند .
فداکاری ، بخشش و امثال اینها باعث کاهش منیت و افزایش شفافیت میگردد و بر عکس مال اندوزی و دزدی و غیبت و دروغ باعث قوت منیت و کاهش شفافیت فرد میگردد.
در اینجا یادی کنیم از شفاف ترین فرد همه دورانها " رسول الله " بالاترین فرد از همه وجوه معنوی بودند . شفافیت ایشان به قدری بود که ایشان سایه نداشتند . از همه جهت نور بودند و وجود مبارک ایشان مانعی برای نور نبود ( و نیست )
