در میان همه جوامع افرادی وجود دارند که بصورت مجرد زندگی میکنند.دلایل زیادی برای مجرد زندگی کردن وجود دارد . اما در اینجا روی سخن با افرادی است که از سن " زاد و ولد " گذشته اند .
این افراد به تنهایی خو کرده اند و یا تحمل یک فرد دیگر را ندارند . شاید آنقدر بدنبال یک فرد مناسب گشته و انواع کاندیداها را تست کرده اند ، خسته شده و از خیر آن گذشته اند . و موارد دیگر.
به کسی که در خانه به عنوان جفت انسان زندگی میکند " مونس و همدم " نیز میگویند .
در واقع انسانها بصورت طبیعی نیاز به کسی دارند که به او انس بگیرند . خیلی ها وقتی جای خالی یک انسان برای انس گرفتن را دارند به سمت حیوانات خانگی بخصوص حیوانات با محبت مثل سگ و گربه جذب میشوند.
از سوی دیگر علاوه بر انس گرفتن افراد با یکدیگر ، انسانها نیازمند یک " همدم " هستند .
همدم یعنی کسی که به سخن انسان گوش دهد و پاسخ دهد ( این امر دو طرفه است )
بنابراین حتی افرادی که سن بالایی نیز دارند از زندگی مشترک بی نیاز نیستند و باید دنبال کسی باشند که که " مونس و همدم " ایشان باشد .
عرفهای اجتماعی و شرایط اجتماعی باید به نحوی تغییر یابد که مردم بتوانند شریک زندگی خود را بیابند و با " مونس و همدمشان " زندگی کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر