پروستات, هیپوفیز, لوزه و سایر غدد را در نظر بگیریم .
امروزه بنا بر دلایل مختلف بخشی از این غدد را با جراحی خارج کرده و اسم این کار را درمان میگذارند.
اما ساختار داخلی هر غده یکسان نیست. هر بخش آن ساخت مواد شیمیایی خاصی را به عهده گرفته است.
بنابراین برداشت بخشی از آن به معنای کاهش یکنواخت ترشحات آن نیست. مواد شیمیایی تولیدی بصورت یکنواخت کاهش نیافته و بعضی از مواد شیمیایی بیشتر کاهش خواهند یافت.
این عضو نیز مانند سایر اعضا بدن , وقتی دچار مشکل شود, سایر بخشها با تلاش بیشتر سعی در جبران بخش از دست رفته را خواهند نمود.
اما بزرگ شدن و یا کارکرد مشکل دار یک عضو علت خاصی باید داشته باشد که جراحی , آن علت را رفع نکرده و صرفا با برداشتن علامت آن فشار , نمایش مشکل را حذف میکند.
معمولا آن مشکل دوباره در همان عضو یا جای دیگر خود را نشان خواهد داد.
عود دوباره مشکل غدد , میزان متفاوت ترشحات غدد و تاثیرات آن در کارکرد بدن از عواقب این گونه جراحی ها است.
گر چه نمیتوان گفت که کاملا از جراحی بی نیاز هستیم اما میدانیم که بخش بزرگی از مشکلات غدد را باید با پی بردن اصل مشکل و رفع آن درمان نمود.
مواردی مانند کم تحرکی , استفاده از اغذیه خاص , بوجود آمدن حساسیت ها و یا فشار به بخشهای دیگری از بدن , که همه این موارد باعث میگردند غدد داخلی از حالت عادی خارج شده و کمتر یا بیشتر از نیاز واقعی بدن مواد شیمیایی را ترشح نماید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر