احادیث صحیح دو دسته است.
بعضی عمومی و بعضی مخصوص زمان یا فرد شنونده است. بسیاری از احادیث هنگام گفتگو با شخصی خاصی اتفاق افتاده و منظور گوینده ، همان شخص و همان زمان بوده است .
مانند حدیثی منصوب به رسول الله که بیان میدارد هر کس بشارت دیدن ماه ربیع الاول را به من بدهد ، به او وعده بهشت میدهم . این حدیث در صورت صحت ( که تخصص دیگری را میطلبد ) برای همان فرد یا همان افراد زمان و همان سال بوده است .
دور از عقل است که تصور کنیم در همه سالها ( مثل امسال ) فردی خبر دیدن ماه را بدهد ، به همین ساگی از همه گناهان او صرفه نظر خواهد شد و او اهل بهشت میشود .
حتی در میان کسانی که نسبتا متخصص هستند و ادعای دانستن احادیث را دارند نیز در خصوص عمومی و خصوصی بودن هر یک از احادیث اتفاق نظر وجود ندارد .
لازم است بزرگان این تخصص با هم نشست داشته باشند و در خصوص جدا کردن احادیث عمومی و خصوصی و آن چیزی که همه لازم است انجام دهند ، توافق نمایند .
معین کردن این موارد باعث میشود افراد کم تخصص ، از دخالت سلایق شخصی در این گونه مسائلی که برای عموم مسلمین اهمیت زیادی دارد جلوگیزی نمایند .
طبیعتا انجام ندادن این مهم ، باعث میشود تا دشمنان اسلام در لباس متخصصین دینی ، هر آنچه منافع ایشان اقتضا میکند به نام اسلام بسته و اشاعه دهند .
نمونه " «تو که مهر علی مِن دلته/ نفت ملی سی چِنته» «یعنی تو که مهر علی را در دل داری برای چه به‌دنبال ملی شدن نفت هستی؟» "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر