اول دنیا دنیای دایمنشن یا ابعاد است . این دنیا می تواند مستقل باشد. بدون دنیا های دیگر
دنیای دیگر دنیای قوانین است . قوانین فیزیکی شیمیایی منطقی و غیره .
هر کدام از این دنیا ها و بقیه دنیاهایی که میتوانند وجود داشته باشند ، به طور دائم می توانند بزرگ شوند و یا کوچک گردند .در واقع این دنیاها به طور مرتب تغییر و تحول می توانند داشته باشند.
چگونه بدون آمادگی دنیای مادی ما میتواند توی دنیای ابعادی یا دنیای قوانین قرار داشته باشد؟
دنیای بعدی دنیای ارواح جان است. حیات آن چیزی که برای این مفهوم ما حس میکنیم .
میدانیم این همه وجود داره و چیز متفاوتی است و نیاز به ماده ندارد . نیازی به ابعادی که ما می شناسیم ندارد .ممکن است دایمنشن های خاص خودش را داشته باشد و غیره
تا اینجا چند تا دنیا رو شمردیم نمیدانیم چند تا دنیا دیگه وجود دارد اما این هم نمیتونه بی نهایت باشد باید حدی داشته باشد.
مفهوم بی حدی فقط در یک جا معنا دارد و آن هم سازنده این مجموعه است . وقتی در خصوص مکانیزم صحبت می کنیم ( هر یک از این جهان ها یا اشتراک همه آنها ) محدودیت را با خود دارد . اما این مجموعه خود به خود به وجود نمی آید و ما که در این مجموعه هستیم ، از آن آگاه نیستیم . به این ترتیب آن به وجود آورنده برای ما بی نهایت خواهد بود و دست نیافتنی . زیرا هر چه دست یافتنی باشد در این مجموعه ها است .
آن هم عالم دیگر و دنیای دیگری است. و باید منحصر به فرد باشد . والا بی نظمی پدید می آمد در حالی که مشاهدات ما نظم است . پس یکی است .
