احتمالا بلی
توی اتوبان کرج , یاحتی روی شانه خاکی کنار اتوبان ممکن بود , نتیجه بهتری می‌داشتن... اگر آموزش تصمیم گیری در شرایط سخت را با سیمیلاتور می‌دیدند .
تصمیمات خلبان , مبنی از دوری از ساختمانهای مسکونی و سعی در رسیدن به دریاچه شمال تهران , ستودنی است .
اما اگر در سیستم آموزشی خلبانها انواع واکنشهای محتمل , برای شرایط بد و بدتر هواپیما گنجانده میشد , ممکن بود خلبان و سر نشینان سرنوشت بهتری پیدا می‌کردند .
جدایی دم هواپیما , نشان از این دارد که خلبان سعی میکرد , هواپیما را به دریاچه ( چند صد متر جلوتر ) برساند .
اگر موفق میشد , هم هواپیما و هم سرنشینان نجات میافتند .
اما نشد .
با آموزش چشمی خلبان میشد نزدیک شدن زمین را به ایشان آموزش داد .
اگر میدانست نمیشود , شاید تصمیم دیگری می‌گرفت .
این مطالب مشکل اصلی که خرابی هواپیما و مسئولیتهای بعد از آن را نفی نمیکند .
اما شاید آنها میتوانستند زنده بمانند , اگر خلبان برای این شرایط آماده می بود .
آموزش , تصمیم در شرایط سخت ...
برای خلبانها , رانندگان اتوبوسها , ناخدای کشتی ها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر