امنیت در یک کشور چیزی است که نمی توان آنرا با چیز دیگری جایگزین کرد و به هر قیمتی باید حاصل شود.
اما این خدمات نیز مانند هر خدمات دیگری باید با قیمت معقول برای مشتری ( در اینجا اجتماع ) تامین گردد.
یکی از راه های زیاد کردن هزینه امنیت برای یک کشور ، وقوع جنگ است . در زمان جنگ همه منابع کشور صرف جنگ و تامین امنیت می گردد. بسیاری از کشورها در طی جنگها ورشکست می شوند . اما این برای حیات آنها ادامه دارد .
البته هیچ کشوری دوست ندارد در جنگ باشد . جنگ مانند آتش زدن منابع است . اعم از زندگی مردم تا سرمایه های مختلف کشور.
نقل است که از افسران بلند مرتبه پاکستانی راجع به جنگ با هند سوال شد . آنها گفتند آماده 3 روز جنگ هستند در همه ابعاد آن . وقتی سوال شد که بعد از 3 روز چه می کنید ؟
آنها پاسخ دادند : بقیه با سیاستمدران است . جنگ نمی تواند طولانی مدت باشد !
جنگ های طولانی فرسایشی است و برنده ندارد . یعنی برنده نیز به نوعی بازنده است و منابع زیادی صرف جنگ نموده است .
همچنین به یاد داشته باشیم که نظامیان نیز مانند هر کاسب کار دیگری دوست دارند کسب و کار ایشان رونق داشته باشند . در زمان صلح کسی به نظامیان توجه ویژه نمی کند . پول زیاد به نظامیان اختصاص نمیابد و از مزایای ویژه برخوردار نمی گردند .
ضمن اینکه باید به نظامیان کشور رسید تا در زمان لازم آمادگی جانفشانی برای کشور را داشته باشند . اما باید زیاده خواهی آنها را مانند هر ذی نفع دیگری در کشور تحت کنترل داشت تا تعادل به سمت شکوفائی اقتصادی برقرار باشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر