در مجامع مهم جهانی صحبت از کاهش تولید گازهای گلخانه ای است . اما آیا اگر همین الان همه کشورهای جهان دیگر کربن تولید نکنند ، مشکل حل خواهد شد ؟
میزان دی اکسید کربن امروز جهان بیش از 415ppm است . این یعنی چیزی معادل میزان دی اکسید کربن 560 میلیون سال قبل !
در آن دوره میانگین دمای زمین 10 درجه بیشتر از امروز بود . در دو قطب یخ نبود و آب دریاها بیش از100 متر بالاتر از امروز بود . از شدت طوفانهای خشکی ها و بارانهای سیل آسای آن دوران چیزی گفته نشده است . می دانیم که شرایط زیست در خشکی ها هم بسیار سخت بوده است .
وضعیت فعلی جهان را به کوره ای تمثیل می زنند که تازه شروع به گرم شدن کرده ، در طی زمان و به تدریج گرم خواهد شد . اگر تولید دی اکسید کربن همین امروز به صفر برسد ، همین میزان گاز گلخانه ای شاید طی چند دهه زمین را به دمای 560 میلیون سال پیش برساند .
شاید خیلی دیر شده باشد که بتوانیم وضع موجود را حفظ کنیم ، اما باید تلاش نمود .
کاهش گازهای گلخانه ای به هر روشی که ممکن است باید در دستور کار تصمیم گیران جهانی ( چه سیاستمداران و چه مالکین تجارت های مهم و کم اهمیت جهانی ) قرار گیرد .
اما باید روشهایی برای کم کردن ppm گازهای گلخانه ای ایجاد گردد و همچنین میزان تابش خورشید را به هر نحوی کم نمود . گر چه چراغ خورشید را نمی توان کم کرد ، اما می توان موانع فضایی ، مانند ابرهای پولکهای آلومینیومی در ارتفاعات بالای ماهواره ای ایجاد کرد تا در مناطق گرمسیر جهان چند درصدی از شدت تابش و گرم شدن زمین کم گردد.
باید متخصصان حیات وحش روشهای علمی برای تکثیر نهنگهای بزرگ را پیدا کنند (مثلا چند قلو زا کردن نهنگهای ماده ) تا با فعالیت آنها در مناطق قطبی ، انفجار سبز قطبی و تولید کریل به حرکت در آید . در این میان نیز اگر لازم شد با قوه قهریه جلوی همه شکارچیان مجاز و غیر مجاز نهنگ گرفته شود .
اگر مردم جهان بخصوص افراد مهم تاثیر گزار مثل دانشمندان و متخصصین و فعالین اقتصادی و سیاسی دست به دست هم دهند ، می توان امیدوار بود که شدت تغییرات را می توان کنترل کرد و شرایط زیستی زمین را حفظ نمود .
امروزه به قدر کافی توان علمی برای استفاده از انرژی های غیر کربنی داریم . کافی است تصمیم بگیریم و هزینه کنیم و تکنولوژی را به سمت استفاده از انرژی حیات بخش ( در مقابل انرژی مرگ آور ) هدایت کنیم .
