۱۳۹۰-۰۹-۲۲

مسئله زاغه نشینی در شهر ها

از لحاظ اقتصادی همیشه در شهرها تعدادی کار برای کارگران ساده موجود است . ارزان ترین کارگران ، کارگرانی هستند که هزینه زن و بچه نداشته و یا در شهرستان این هزینه را بپردازند. در شهر ها هزینه مسکن مهم و گران است . بنا براین اقتصادی است که کارگران از شهرستان به نزدیکی شهر بیایند و در آلونکها زندگی کنند و در شهر کار کنند. بعد از مدتی تجربه پیدا می کنند و خود کارفرمای چند کارگر تازه از از شهرستان آمده می شوند و این سیکل معیوب ادامه خواهند داشت. شهرهای کرج - رود هن - جاجرود و ... در نزدیکی تهران در فاز اول تشکیل شد. سپس شهرهای اسلامشهر و اتصال تهران به ورامین - کرج - دماوند و غیره صورت گرفت و دلیلی ندارد که این سیکل منفی که حتی در شهر هائی مانند برزیلیا که اختصاصا برای همه چیز طراحی گردیده بود و همه چیز را در زمان خود دیده بودند . اما واقعه ذاغه نشینی در آنجا هم ادامه دارد.
باید کاری کرد که ذاغه نشینی اقتصادی نباشد.
چطور
با ارائه مسکن ارزان - مجانی برای کارگران هر محله بدین ترتیب ارزانترین کارگران ممکنه برای کارهای پست محله ها بوجود می اید . و دیگر اقتصادی نیست که کارگر مجانی از خارج شهر با هر وسیله ارزانی به داخل شهر بیاید.
بدین ترتیب حلقه معیوب اصلاح خواهد شد.
یادآوری می گردد که تجمع یک گروه کارگر ، در محله آنها گردش نقدینگی ایجاد می نماید و اقتصاد مناطق ذاغه را بوجود می اورد که معمولا از اقتصاد سایر مکانها رشد بیشتر و سریعتری دارد.بگذریم

هیچ نظری موجود نیست: