محاسبات نشان میدهد که در فضای بین ستارگان , یک اتم هیدروژن در هر بیست متر مکعب ( حدودا ) وجود دارد.
اما برای مسافت های طولانی چه تراکمی خواهیم داشت.
برای مسافت های طولانی , مثلا هزار سال نوری , چه خواهیم داشت ؟
تراکم اتمهای مقابل هم چگونه خواهد بود ؟
یک تونل با سطح مقطع یک کیلومتر مربع از ناظر زمینی , به طول هزار سال نوری را در نظر بگیریم , سایه اتمهای هیدروژن چگونه خواهد یود ؟
نوری که از این تونل میگذرد , چقدر جذب شده و چند درصد عبور خواهد کرد ؟
شفافیت این فضا حدی دارد و پس از طی یک مسافت حدی ( حداکثری ) دیگر نوری از آن سو قابل دیدن نیست.
یعنی دیدن آسمان یک حد دارد.
آیا به این علت است که جرم کل جهان قابل مشاهده کمتر از آن چیزی است که باید باشد ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر