برای موارد مهم که یک گزینه الف بهترین است ، معمولا یک گزینه ب هم در نظر گرفته می شود که اگر به هر دلیلی گزینه الف موفق نبود ، مجریان غافلگیر نشده و امکان حرکت به سمت مطلوب را داشته باشند .
در خصوص مسیری که کشورها برای واکسیناسیون و امید به اثر بخش بودن آن دارند نیز همین گونه باید پیش رفت .
برای مثال همه خوشبین هستند که در تابستان اوضاع آمریکا نرمال شده و کسب و کارها به دوره قبل از همه گیری بازگردند .
اما اگر نشد چه ؟
آیا دولتها گزینه ب دارند ؟
آیا دولتها گزینه ب دارند ؟
گزینه های ب چقدر کارآ هستند . آیا برای آنها هم گزینه ج موجود است ؟
جا دارد به کشور خودمان نگاه کنیم . دولتی های ما مشابه سیستم اجرا شده در دنیای غرب ایمنی گله ای را انتخاب کردند و در همان چاله افتادند که غربی ها هستند . این بیماری سالها طول می کشد تا به ایمنی گله ای برسد .
جلوگیری از همه گیری و کنترل بیماری راه ایمن و شدنی و مطمئن رهایی از این بیماری است . البته واکسیناسیون نیز در کنار راه اصلی می تواند از صدمات کادر درمان و سایر افراد درگیر با بیماران ( مثل نیروهای نظامی و انتظامی ) جلوگیری نماید .
هر چه دیرتر سناریوی سلامتی مطمئن جامعه شروع شود ، دیرتر به وضعیت عادی فعالیت کسب و کار خواهیم رسید و این یعنی قشر فقیر اجتماع آسیب شدیدتری خواهند دید .
در کشوری که کودکان پابرهنه مناطق مرزی داشت و امروزه با انتشار فقر کودکان پابرهنه گرسنه را در پایتخت می بینیم و همچنین سایر نشانه های فقر را در جامعه مشاهده میکنیم ، تعلل در روان شدن فعالیتهای عادی اجتماعی صدمات شدیدی به انسانها خواهد زد . و این علاوه بر مشکلات ملموس بیماری همه گیری موجود است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر