نگاهی به اقتصاد ژاپن به ما میگوید که ورود پول به بازار و هزینه آن در دولت میتواند در جریان اقتصادی به جاهای مشخصی برسد و در آنجا قفل گردد .
بازار اقتصادی ایران نیز از این مشکل ساختاری رنج میبرد . با هزینه کردن دولتها مشاهده کردیم که نتیجه ایجاد اشتغال و به حرکت درآمدن اقتصاد اتفاق نمی افتد . راه حل چیست ؟
راه های زیادی ممکن است در پیش رو باشد ، اما برای جلوگیری از توقف سرمایه در گردش باید این سرمایه از مسیرهای جدیدی به اقتصاد تزریق گردد .
شاید اتکای بیشتر به بخش خصوصی و ضمانت فعالیتهای آنها بتواند تا حدودی این تحرک را به وجود آورد .
حمایت از شرکتهای تازه تاسیس ( استارت آپ ها ) و خرید تضمینی درصدی از خدمات و تولیدات شرکتهای دانش بنیان شاید بتواند به آنها تحرک مناسبی بدهد .
افزایش قیمت ارزهای خارجی تا حددی که تولید کالاهای مشابه در ایران اقتصادی گردد از راه کارهای دیگری است که میتوان آنرا در نظر گرفت .
همه این فعالیتها میتواند اقتصاد را از بخش مردمی آن به حرکت درآورد و بخش دولتی را با مشکل اجرا و غیره روبرو نکند .
دولتها ثابت کرده اند مجری خوبی نیستند و کارها را با زمان و هزینه بیشتری نسبت به بخش خصوصی انجام میدهند .
