دست اندرکاران اقتصادی از نقدینگی بالای موجود گله مند هستند . در حالی که حجم بالای پولی در بازار ایران در گردش است و به دنبال جائی برای استقرار ( و کسب سود ) است . چرا این نقدینگی به سمت تولید و اشتغال نمیرود ؟
جدای از این که جواب این سوال چه باشد ، واقعیت این است که تشخیص دست اندرکاران اقتصادی که این نقدینگی را کنترل میکنند این است که " تولید و ایجاد اشتغال توجیه اقتصادی ندارد " یعنی این حجم نقدینگی به سوی تولید نمیرود .
تصور اشتباهی است وقتی سرمایه دار داخلی به سمت تولید نمیرود ، از سرمایه دار خارجی انتظار داشت که سرمایه خود را در ایران روی تولید فعال نماید .
این امر نشان از آن دارد که مشکل جای دیگر است . تا زمانی که مشکل حل نگردد ، کسی روی تولید سرمایه گذاری نخواهد کرد ( نه سرمایه دار داخلی و نه سرمایه دار خارجی )
بنابراین تا زمانی که سرمایه داخلی جهت تولید مصرف نگردد و باز نیاز به سرمایه وجود داشته باشد ، در آن صورت سرمایه خارجی مورد نیاز خواهد بود .
در واقع همواره شکارچیان اقتصادی داخلی منتظر ورود سرمایه خارجی هستند تا از آن بهره ای ببرند . و البته صاحبان سرمایه خارجی نیز این را خوب میدانند و هوشیارانه گام برمیدارند .
بنابراین در کوتاه مدت نه تنها سرمایه خارجی وارد ایران نمیشود ، بلکه سرمایه های داخلی نیز به بخش تولید نخواهند رفت .
