دو جرم را در لحظات اول در نزدیکی نقطه مبدا در نظر بگیرید،
یکی با حداکثر سرعت ممکنه ( نزدیک سرعت نور ) و یکی با سرعت حداقل ممکنه از نقطه مبداء دور میشوند.پس از 13.7 ملیارد سال ( که تخمین می زنند از انفجار بزرگ گذشته باشد) این دو جرم به میزان مشخصی از مبداء دور میشوند.
در نتیجه کلیه مواد حاصل از انفجار بزرگ باید بین این دو فاصله و بصورت یک پوسته گوی در عالم منتشر شوند.
یعنی در گوی داخلی که در حال بزرگ شدن است ( با سرعت جرم حداقل ) نباید هیچ کهکشانی داشته باشیم و این گوی باید خالی باشد.
این گوی خالی در جهان مشاهده نشده است.
دوم
چگونه دو جرم ( کهکشان ) ممکن است در مسیر دور شدن از مرکز ، تغییر مسیر داده و با یکدیگر برخورد نمایند.
قوانین فیزیکی بیان میدارند که بعد از زمانی مشخص ( در اوایل تشکیل جرم ها ) این جرم ها با سرعتهای متفاوتی از مرکز دور میشوند و
چنانچه مسیرشان متقاطع باشد بعد از طی مسافتی نمیتوانند با یکدیگر برخورد داشته باشند.
هر جرم باید از مرکز به خارج گوی فرضی منشر شود.
حال اگر به دلیل تغییر مسیر لحظات اولیه مسیر یک جرم نغییر یابد بعد از یک مدت زمانی دیگر امکان ندارد با جرم های دیگر برخورد نماید .زیرا یا سرعت کمتر دارد یا بیشتر و به زودی از دایره تصادم خارج میشود.
ضمنا فواصل بین جرم ها بسیار از یکدیگر زیاد میشود .یعنی احتمال اثر گذاری روی یکدیگر کم و کمتر خواهد شد .
در واقع باید امکان تصادم بعد از 13 ملیارد سال از انفجار بزرگ نادر باشد. ( تقریبا صفر)
یکی از راه حل ها که به نظر میرسد دو اشکال فوق را توجیه کند ،
آتشفشان انفجار بزرگ است .
یعنی یک نقطه که با سرعت یکنواخت (یا غیر یکنواخت)
بتواند مواد و انرژی را در جهان متصاعد نماید.
در نتیجه موادی که امروز با سرعت زیاد منتشر میشوند میتوانند با مواد کم سرعت قبلی تصادم داشته باشند. ( تصادم بین کهکشانها)
دلیلی ندارد که بوجود آمدن مواد و متریال از یک نقطه را محدود به یک زمان کنیم .
این مسئله میتواند ادامه دار باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر