سالهای اول , بودجه مطابق برنامه و طی ضابطه تخصیص خواهد یافت.
از چند سال بعد , افرادی شروع به چانه زنی خواهند نمود و با لابی گری قسمت
بیشتری از بودجه را به سمت خود می‌کشند.
در سالهای بعد گروه های رقیب , کار مشابه می کنند,تا اینجا تخصیص بودجه از
حالت بهینه خارج می گردد.
زمانی که جهت بودجه با لابی گری تغییر می کند , پروژهای نیمه تمام , کارهای
نیمه تمام وزارت خانه و .... زیاد می شود.
در این مرحله بقاء پیمانکاران و پورسانت بگیران مطرح میشود.
در مرحله بعد که پروژه های نیم تمام زیاد می شود , کل بودجه صرف هزینه انتظار
( هزینه کارگاه نیمه تعطیل ) آنها خواهد شد.
از اینجا به بعد هزینه کردن در یک پروژه , باعث مرگ پروژه دیگر میشود.
در این مرحله پروژهها برای بقاء با یکدیگر طرف می شوند و گروه های ذی نفع برای
بودن یا نبودن باید تلاش کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر