سرطانی های نیازمند شیمی درمانی ( هزینه زیاد داروها ) - دختران اسید پاشی شده - منتظران عمل - دریافت عضو و هزاران نوع بیماری که مردم هر شهر ممکن است به آن دچار شوند .
وقتی بحث بقاء پیش مطرح میگردد , هر کاری مجاز است .
والدین و نزدیکان این بیماران از گدایی تا دزدی و هر کاری از دستشان بر آید برای نجات جان عزیزانشان انجام میدهند .
آیا جامعه نسبت به آنها مسئولیتی ندارد ؟ آیا در شهرداریها برای این امر نباید واحد رسیدگی کنندهای وجود داشته باشد ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر