امروزه کندوهای زنبور عسل را روی سطح زمین پخش میکنند و به آن رسیدگی میکنند.
اما طبیعی است که زنبورها روی بلندی کندو بسازند و در بلندی زندگی کنند. از طرفی تعداد زیاد کندو در یک نقطه مشکلات خاص خود را دارد.
نگهداری از کندو در مقابل حیوانات دوستدار عسل ( مثل خرس ) از طرفی و همچنین محافظت کندو از مورچه و سایر حشرات و حیوانات دیگر مسئله ای است که کندو داران با آن دست به گریبانند.
اما اگر میشد کندو ها را در طبیعت رها کرد و بعد از چندی برای برداشت عسل به آن رجوع نمود، خیلی خوب میشد .
استفاده از مجموعه کندوها روی یک سازه شبیه تنه درخت باعث میشود ضمن جمع کردن تعداد قابل ملاحظه ای کندو در روی یک درخت ( مصنوعی ) یا قرار دادن این مجموعه روی شاخه های یک درخت طبیعی ، زندگی عادی زنبورها را فراهم آورد . از سوی دیگر آنها را از دست حیوانات و حظرات در مکانی امن قرار داده و حجم زیادی عسل با کمترین دردسر تولید نمود.
اما مهمترین کارکرد زنبورها این است که باعث باروری گلها میشوند.
این بدان معنا است که میتوان در دشت های بزرگ انواع باغات مختلف در فصا و محلهای مناسب ، مجموعه کندوها را قرارداد و آنها را به جایگاه های دیگر منتقل نمود.
تصور کنیم که در فصل گل دادن درختان مناطق گرمسیر کندوها را در وسط باغ قرار داده ایم . به محض اتمام گل دهی این گیاهان ، کندو را به مناطق کوهستانی تر میبریم و زنبورها درختان جدید را بارور میکنند. این کار را تا زمانی که بالاترین نقاط کوهستانی برسیم میتوان ادامه داد.
این کار را نه تنها برا درختان ، بلکه برای انواع علوفه و گیاهان میوه ای مثل پنبه و گوجه و غیره نیز میتوان به کار برد.
استفاده از این شیوه برای باروری درختان و فضای سبز جنگلی و وحشی ، باعث رشد و توسعه حیات وحش شده ، انواع عسلهای قابل استفاده دارویی را نیز تولید میکند.
کاربردهای این مجموعه میتواند خیلی زیاد باشد .
این مجموعه را میتوان در جنگاهای سراسر دنیا حتی جنگلهای گرمسیری نیز به کار برد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر