برای اجرام فضایی که ممکن است برای زمین خطرناک باشند چند ویژگی وجود دارد . اولا باید به قدر کافی بزرگ باشند و در ثانی با زاویه نزدیک به عمود با جو زمین برخورد کنند.
برای سنگهای آسمانی که با زاویه زیاد به جو برخورد کنند ، جو زمین آنها را س زده و دوباره به فضا باز خواهد گرداند.
میدان مغناطیسی زمین علاوه بر منحرف کردن سنگهای آسمانی – برخی از سنگها که امکان دارد عمودی با زمین برخورد کنند را به سمت قطب های مغناطیسی جذب می کند. بنابراین برخورد این سنگها در مناطق قطبی و با زاویه برخورد بیشتر رخ خواهد داد .
از سوی دیگر ما یک جاروب فضایی داریم به نام ماه
این جاروب همواره دور زمین را از اجرام مزاحم خالی کرده و بخشی از سنگهای آسمانی را به سمت خود کشیده و یا مسیر آنها را از برخورد با زمین منحرف می سازد .
در واقع بخش کوچکی از محدوده فضا – سرعت وجود دارد که ممکن است اجرامی از آنجا و با سرعت مناسب عبور کرده و برای زمین خطر آفرین باشند .
با محاسبه میتوان این محدوده را شناسایی نمود و منابع رسد شهاب سنگ ها را روی این مناطق متمرکز نمود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر