قبلا دیده بودیم کسی که در ترافیک از صف خارج می شود و جریمه نمی گردد ، می تواند زودتر به مقصد برسد . عدم جریمه این افراد در جامعه باعث می شود که سیستم رانندگی به کسانی که خلاف می کنند جایزه بدهد و در نتیجه افرادی که به دنبال جایزه یا انجام کار با هزینه کمتر هستند آن را بیشتر انجام دهند . در نهایت وقتی تعداد افراد قانون شکن از یک حدی بیشتر شود ، برای جامعه قانون کم اهمیت یا بدون اهمیت می شود . و مناسبات ترافیکی از قوانین راهنمائی و رانندگی تبعیت نخواهند کرد ، بلکه یک حد خلاف و ضوابط برای حرکت خودرو ها مشاهده می شود .
این اتفاق برای کسانی که در زمان وضعیت قرمز ناشی از همه گیری کرونا به سر کار می روند و رعایت دستورالعمل های دورکاری را نمی کنند برخوردار است .
اگر همه رعایت نکنند ، بیماری توسعه خواهد یافت ، اما اگر یک گروه حداکثری (مثلا ادارات دولتی ) رعایت کنند و بقیه رعایت نکنند و جریمه نشوند ، طبیعتا آنها از خلوتی خیابانها و جای پارک و غیره سود می برند ،در واقع اگر قبل از آن می توانستند جایی نروند و از دور انجام دهند ، حالا به صرفه خواهد بود که از خلوتی استفاده کنند و قوانین را زیر پا بگذارند .
از این سخن نتیجه میگیریم که ابراز قوانین اجتماعی بدون جریمه قانون شکنان نتیجه مطلوب به بار نمی آورد و منظور قانون گذاران را نیز محقق نخواهد کرد.
اگر با قرنطینه وضعیت قرمز کرونا را بشود دی یک هفته به حد قابل قبولی پایین آورد ، اما در شرایط فعلی شهر تهران ، بدلیل عدم رعایت قوانین ، این کار نه فقط یک ماه بلکه ماه ها طول خواهد کشید .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر