همه موتورها انواع سوخت های فسیلی را می سوزانند . بهترین سوخت فسیلی از لحاظ راندمان و آلودگی کمتر محیط زیست ، گاز متان است . با یک کربن و چهار هیدروژن .
وقتی این گاز می سوزد . یک دی اکسید کربن و دو مولکول آب تولید می کند . یعنی از لحاظ تعداد مولکولی یک سوم آن دی اکسید کربن است.
گازهایی که کربن بیشتری دارند ، نسبت تولید دی اکسید کربن به آب آنها بیشتر است . وقتی به مایعات سوختی می رسیم ، یعنی تعداد کربن هر مایع سوختی حدود بیست است . چون برای آب دو هیدروژن لازم داریم ، اما یک کربن یک دی اکسید کربن می دهد . در مایعات این نسبت به سمت یک به یک میل می کند .
در واقع خروجی اگزوز هواپیماها تقریبا یک به یک آب و دی اکسید کربن دارد .
آب آن در مواجهه با هوای سرد ارتفاعات ابری می شود و آن را مشاهده می کنیم . اما دی اکسید کربن موجود در آن ارتفاعات برای مدت زمان زیادی باقی می ماند . اثر گلخانه ای آن نسبت به دی اکسید کربنی که روی سطح دریا است خیلی بیشتر خواهد بود .
از این رو برای سوخت هواپیماها باید فکری اساسی و هر چه زودتر صورت گیرد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر