تجربه مهم چهل سال گذشته در کشور دانش تست زنی است.
شاید چند درصد تولید ناخالص ملی ایران مقوله کنکور و امور وابسته باشد.
اما این دانش برای جامعه دستاوردی ندارد . ارزش خاصی برای افراد یا کالاها ایجاد نمی کند .
این گونه فعالیت ها سربار بخش اصلی اقتصاد هستند . ضمن حذف اینگونه رفتارها در سیستم اداری کشور ، این دانش بدست آمده نامبارک را می توان در بازار جهانی عرضه کرد.
کشور های زیادی هستند که از سیستم کنکور ، بخصوص سراسری آن استفاده می کنند.
حداقل صادرات این دانش بخشی از ضررهای وجودی آن را در کشور می تواند جبران نماید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر