بسیاری از گیاهان برای کاهش میزان تعریق و از دست دادن آب به خصوص در مناطق گرمسیر( مثل ایران ) مکانیزم خاصی را توسعه داده اند. آنها روزها دریچه حفره های هوا را می بندند و شبها که هوا خنکتر است ، آنرا باز می کنند. در واقع شبها دی اکسید کربن وارد حفره های هوایی گیاه می شود و در طی روز ضمن غذا سازی برای گیاه ، اکسیژن حاصله در حفره مانده تا شب ضمن باز شدن دریچه جای خود را به دی اکسید کربن بدهد.
قبلا برای افزایش راندمان مرغداری ها ، در طی شبانه روز چند بار کل محوطه را تاریک می کردند تا مرغ ها غذا نخورند و در طی مدت تاریکی بدن آنها غذای صرف شده را جذب نماید .
با دانش فعلی میتوان کار مشابهی برای گیاهان انجام داد .
با تاریک و روشن نمودن چند بار در شبانه روز میتوان میزان دی اکسید کربنی را که گیاه میتواند جذب کند بالا برد و میزان غذایی را که در شبانه روز می تواند تولید کند افزایش داد.
در واقع هر روشنی و تاریکی برای گیاه یک روز حساب می شود بدین ترتیب زمان گل دهی و تولید غذا را در گیاه میتوان افزایش داد.
از این روش برای گیاهان گلخانه ای و رشد گیاهان در سفر های فضایی و حتی برای کشاورزی در مریخ و سایر سیارات نیز استفاده کرد.
طبیعتا برای این گیاهان از نور مصنوعی باید استفاده گردد.
تولید انواع صیفی جات در زیر زمینهای مسکونی و غیره امکان پذیر خواهد بود.
بدین وسیله میتوان غذای بیشتری را ارزانتر و بدون اشغال زمینهایی که برای حیات وحش مهم هستند استفاده نمود.
طبیعتا برای این گیاهان از نور مصنوعی باید استفاده گردد.
تولید انواع صیفی جات در زیر زمینهای مسکونی و غیره امکان پذیر خواهد بود.
بدین وسیله میتوان غذای بیشتری را ارزانتر و بدون اشغال زمینهایی که برای حیات وحش مهم هستند استفاده نمود.