منطقه تشکیل سیارات در منظومه خورشیدی را که نگاه میکنیم ، جایگاه زمین مکانی است که باید سرشار از عناصر سنگین باشد . این عناصر سنگین معمولا به صورت اکسید کربنات یا نیتریک هستند .
در نتیجه عناصر سبک
کربن - اکسیژن - نیتروژن به همراه سایر فلزات سبک که به صورت آلیاژی در فلزات دیگر یافت می شدند در منطقه تشکیل سیاره زمین موجود بوده است .
اما دو عنصر هیدروژن و هلیوم در اینجا کمیاب و بلکه نایاب بوده است . جایگاه قرار گرفتن هیدروژن در دوردستهای منظومه خورشیدی است . جایی در نزدیکی نپتون و پلوتون.
می دانیم در سالهای تشکیل زمین یک تصادم بزرگی در زمین اتفاق افتاده است . کره بزرگی به زمین اصابت کرد و ماه را از زمین جدا نمود . و بدین ترتیب امکان جزر و مد که در آن زمانهای اولیه بسیار بزرگ بود پدیدار گشت . این جزر و مدها مانند ملاقه ای کره زمین را که مایع شده بود هم می زد و از دل آن حیات را پدیدار گشت .
و علت پدیدار شدن حیات آب است . این یعنی مقادیر بسیار زیادی از هیدروژن از دوردست های منظومه شمسی به اینجا آمده است . پس از برخورد اکسیژن عناصر را جذب کرده و آب ساخته است . همچنین کربنات ها را نیز تجزیه کرده و دی اکسید کربن ایجاد نموده است .
این حجم بزرگ از اکسیژن جذب شده از فلزات ، مقادیر بزرگی از فلز خالص را ایجاد نموده و طبیعتا سنگینتر از اکسید فلزات است و طبیعتا این فلزات خالص راه به سمت مرکز زمین باز کردند . در بین راه با عناصر بین راه واکنش داده و در نهایت آنچه به صورت خالص باقی ماند نیکل بود که به مرکز زمین رسید . بدین ترتیب هسته جامد و مایع زمین از عنصر نیکل ساخته شد.
کره ای را تصور کنید که بدور خود می گردد و همینطور بدور خورشید . چون خورشید مغناطیسی است و هسته سه لایه ( نیکل جامد و نیکل مایع و مایع مذاب هادی الکتریسیته بقیه زمین )بدور آن می گردد ، جریان الکتریکی در هر لایه اتفاق افتاد و این موتور گرمتر شدن داخل زمین گردید . و میدان مغناطیسی زمین متولد شد.
با تشکیل میدان مغناطیسی زمین حیات در کره زمین امکانپذیر گردید .
وجود هیدروژن به میران کافی ( میزان آب کافی در پهنه سیاره ) و وجود میدان مغناطیسی . همچنین یک محافظ سیاره به نام ماه که اجرام بالقوه خطرناک را از برخورد زمین دور میدارد . همچنین مواد زمین را مانند ملاقه ای بزرگ هم میزند . باعث بوجود آمدن حیات در سیاره ما گردید .ضمنا در آن برخورد اولیه ، جای سیاره ما تغییر کرد . به اندازه انرژی جنبشی دریافتی و در جهت برخورد ، مدار زمین تغییر یافت . این جایگاهی است که پس از برخورد داریم . اگر کمی نزدیکتر به خورشید بودیم و دماهای بالاتر در سطح سیاره میداشتیم . مثلا 10 درجه بیشتر ، امکان تشکیل اسید های آمینه به این نحو که امروز داریم میسر نبود .
بنابراین جایگاه سیارات علاوه بر داشتن آب مایع باید برای تشکیل اسیدهای آمینه نیز مناسب باشد .
محدوده تشکیل حیات کوچکتر از آن چیزی است که امروزه در سیارات دور دست به دنبال آن می گردند. ( مدارهایی که امکان وجود آب مایع باشد )
