در حدود 15 هزار سال قبل از میلاد دوره یخبندانی در جهان وجود داشت که بخش بزرگی از آمریکای شمالی و اروپا را پوشش میداد . بخش بزرگی از آسیا دچار خشکسالی یخبندانی بود و در سطح آبهای آزاد 120 متر پایین تر از آنچه امروز وجود دارد بود.
این امر باعث شده بود که بخش وسیعی از سرزمینهایی که امروز زیر آب است خشک شود و در نتیجه مسیرهای دریایی نسبت به آنچه امروز میشناسیم متفاوت بوده است .
اما شاید آنچه کمتر به آن پرداخته میشود ، تغییر شرایط زیستی آبهای کره زمین است . مقدار نمک باقیمانده آبهای جهان به شدت بیشتر از آنچه امروز وجود دارد بوده است . ( چیزی نزدیک دو برابر فعلی ) شروع این رویداد میتوانسته یک فاجعه برای آبزیان بوده باشد . بسیاری از موجودات دریایی امکان ادامه حیات در آب شورتر را نداشته و از میان رفته اند ، در نتیجه در چرخه غذای دریایی شکافهایی بوجود آمده و انواع رقیب که توانایی تحمل شوری را داشته اند ، توانسته اند در این آبها تکثیر یابند .
همچنین واکنش آب شور دریاها با اتمسفر متفاوت بوده است .
نه فقط نمک طعام ( مایه شوری آب دریا ) بلکه بقیه یونها در آب دریا تراکم بیشتری یافته و شیمی دریایی متفاوتی در آن ایام وجود داشته است . این امر روی مرجانها و موجوداتی که از آهک دریاها استفاده میکنند ، تاثیر داشته است . همچنین گیاهان دریایی در این سوپ غلیظ تر شرایط دیگری برای رشد داشته اند . پلانکتونها نیز از مزیت دسترسی انواع یونها برخوردار شده ولی میزان نفوذ نور خورشید در عمق آب کاهش داشته است .
در کنار این شرایط انواع گونه هایی که توان شوری آب را نداشته اند در مناطق بینابینی آب اقیانوسی و آبهای شیرین ورودی ( در نزدیکی مناطق یخی یا محل ورود رودها به اقیانوس ) امکان ادامه حیات و حفظ گونه را داشته اند .
بعد از آب شدن و ورود حجم عظیم آب شیرین یخی به اقیانوسها نیز شرایط در یک مدت زمان کوتاه تغییر کرده و طبیعتا شاهد یک کاهش جمعیت گونه های موجود و غالب و باز شدن جا برای رشد گونه های قدیمی و جدید داشته ایم .
گلوگاه انسانی فرگشت برای گونه انسانی نیز جای تامل دارد . اذعان میشود جمعیت گونه انسانی کاهش شدید یافته و تعداد انسانها چیزی بین هزار تا ده هزار نفر باقی مانده باشند .
این امر میتواند با واقعه طوفان نوح و باقی ماندن گروهی از انسانها معادل سازی گردد، در آنصورت اندازه کشتی نوح باید خیلی بزرگتر از آن چیزی که بیان میشود باشد .
