تئوریهای مختلفی برای دلیل نابودی دایناسورها مطرح میکنند.یکی که به نظر بهتر از بقیه نابودی دایناسورها را توجیه میکند، نابودی به دلیل کم شدن اکسیژن جو میباشد.
میزان اکسیژن جو تا 35% بالا رفته بود ( 200-250 ملیون سال پیش) و حشرات غول پیکر و دایناسورها ، زمین را عرصه تاخت و تاز داشتند.
این لشگر علف خوارها، میتوانستند خیلی زیاد شده باشند. و اگر چنان زیاد شده باشند که از میزان رشد گیاهان بیشتر گیاه را نابود کنند، کل سیستم به یک مسیر نابودی طی خواهد کرد، یعنی انبوه مناطق گیاه دار رو به نابودی خواهد رفت، با کاهش میزان گیاهان و (افزایش دی اکسید کربن) میتواند یک مرگ همه گیر برای دایناسورها به دلیل مشکل تنفس و کمبود غذا پیش بیاید.
این دلیل میتواند توجیه نماید چرا دایناسورهای دریائی نیز نابود شدند. افزایش کربن در جو ، در آب اقیانوسها نیز حل شده و ضمن کاهش اکسیژن قابل تنفس، میتوانسته پی هاش آب اقیانوسها را هم به میزان کمی تغییر دهد و همچنین میزان یونهای موجود در آب دریا را نیز تغییر دهد. رسوب کربنات کلسیم روی آبشش ها دور از ذهن نیست.
به هر تقدیر تنها به دلیل کاهش اکسیزن ، حیواناتی که نمیتوانستند با این هوای کم اکسیژن زندگی کنند، از بین رفته اند.
طبیعی است که حشرات توانسته اند با کوچک شدن ، به حیات ادامه دهند. گروهی از دایناسورها و خزندگان نیز با کوچک شدن تونسته اند به حیات ادامه دهند. پرندگان – دوزیستان – خزندگان از آن دورن هنوز در کنار ما هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر