بشر هوا را آلوده می کند . می دانیم که حرکت افقی هوا راحتتر از حرکت عمودی آن است . بنابراین انتظار داریم که آلودگی ها در هر ارتفاعی بوجود آمدند بر اساس یک نیمه عمری ( مشابه نیمه عمر مواد رادیو اکتیو ) در جو باقی بمانند و یا از بین بروند .
آلودگی دی اکسید کربن در سطح دریاها ، با رطوبت سطح دریا واکنش می کند و خیلی زود وارد دریا می شود .یا با سفر های افقی به سواحل رسیده و دی اکسید مرطوب با سنگ ها واکنش می دهد .
بنابراین زودتر از مکانهایی که این شرایط را ندارند از بین می روند .
اما همین گاز در ارتفاعات بالا حتی اگر با رطوبت هوای آن ارتفاعات واکنش بدهد ، تا مدتها باقی خواهد ماند .آنقدر باقی خواهد ماند تا به یک رویدادی خاص و استثنایی بالا یا پایین برود . در هر دو صورت باید به اندازه کافی سفر عمودی داشته باشد شرایط تغییر شیمیایی آن بوجود آید .
این امر می رساند که ضمن حرکت برای حذف آلودگی هوا - کدام بخشهای صنعت ما آلودگی ماندگار تری برای محیط زیست ایجاد می کنند .
صنایع هوایی به شدت مهمتر از صنعت دریانوردی هستند .
گر چه دریاها هم رفیتی برای پالودن آلودگی دارند و آسیب های زیر سطحی آنها می تواند ماندگار و فاجعه آمیز باشد .
اما از منظر گازهای درون هوا اولویت اول با حل مشکل سوخت هواپیما ها است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر