همگان میدانند که دولت وقت شوروی به کشورهای آسیای میانه دستور داد تا کشت پنبه را در اولویت قرار دهند و هر ساله میزان این کشت را بالا برد. این کار را تا آنجا ادامه داد تا دریاچه اورال خشک شد .
دو رودخانه عظیم آمودریا و سیردریا , تماما به کشتزارها هدایت شد و توجهی به راندمان آب مصرفی نگردید.
امروز میزان مصرف آب کشتزارها در هکتار, تا ده برابر میزان معمول در سایر نقاط جهان است. و اینکار در جایی اتفاق می افتد که از نظر آبی در تنش میباشد. پنبه در میان انواع محصولات کشاورزی جزو گیاهان پر مصرف آب میباشد و جای کشت این گیاهان در جهان در مناطق پر آب باید باشد. در واقع منطقه مزیت نسبی کشت پنبه ندارد.
این سوء تصمیم رهبر وقت شوروی باید روزی اصلاح گردد. قبل از این که نتایج بلند مدت این تصمیم به درگیریهای قومی منتهی گردد.
راه های زیادی برای این کار وجود دارد, اما بهینه است که گروهی از متخصصان و دانشگاهیان از همه کشورهای آسیای میانه در این کار دخیل گردیده و بهترین روشها را ارائه نمایند. طبیعی است که جامعه نظر این گروه را بهتر از سایر روشها می پسندند و اجرا میکنند.
